01/12: Busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Eventjes geduld nog, want het busje komt zo
(Höllenboer)
Zo voel ik me dus op dit moment een beetje: "busje komt zo" of beter: "follikelmeting komt zo", maar ik neem het de jongens van Höllenboer niet kwalijk: dit laatste bekt niet zo vlot en ligt commercieel waarschijnlijk niet zo goed in de markt.
Nog een passende vergelijking over mijn innerlijke toestand: een of ander stripfiguurtje dat met een ongeduldige trek rond zijn mond razendsnel met zijn voet tegen de grond tikt. "TAP TAP TAP" zou er dan bijstaan. Hihi, ik zie het zo voor me. :-) Maar dat kunnen natuurlijk ook de hormonen zijn die mijn geestestoestand benevelen.
Van deze laatste maak ik mezelf nog steeds wijs dat ik er absoluut geen last van heb. Die huilbui van gisterenavond was puur toeval en wie zou nu géén woedeuitbarsting gekregen hebben van een echtgenoot die de afwas voor je wil doen! Tssss.. ze moesten het verbieden zulke mannen! *kijkt beschaamd* ;-)
Maar waar ging dit ook alweer over gaan? Och ja! De eerste follikelmeting van morgen! Jipie! Eindelijk! Bij de volgende controle-echo's zal je al beter weten waar je aan toe bent hé; bij deze eerste heb ik er totaal geen idee van: hoeveel eicellen zitten er? Zitten er wel? Hoe groot zijn ze al? Werkt de stimulatie? Enz.. En dan nog 203 vragen die ik aan de gyne wil stellen natuurlijk! Ik zal maw dus blij zijn als we een dagje verder zijn.
Ook al omdat ik van verdoving wil veranderen voor tijdens de eicelpuntie (pick-up). Ik dacht eerst voor plaatselijke verdoving te gaan, maar uiteindelijk zie ik toch teveel op tegen de eventuele pijn èn het risico dat ze dan niet alle follikels kunnen aanprikken omdat ze moeten stoppen wegens teveel pijn. Ik zou me gigantisch schuldig voelen. Dus opteer ik liever voor een kwartiertje narcose en een paar uurtjes ziekenhuisbed. Maar dat moet ik nog even zien te wijzigen morgen; hopelijk is het nog niet te laat.
Nog even wat ongeduld dus (ik snap nooit waarom mensen zeggen: "nog even geduld", want het feit dat ze dat moeten zeggen toont aan dat je ongeduldig bent en dat ook nog even moet blijven, dus kunnen ze beter "nog even ongeduld" zeggen, maar bon, dat "lekker bekken" is blijkbaar belangrijk tegenwoordig.).
Ik wou dat ik een nagelbijter was, dan kon ik mijn ongeduld tenminste uiten. Nagelbijters worden altijd gezien als zenuwachtige mensen, maar geloof mij: de "binnenfretters" zijn 't ergste!
Dat ik het u gezegd heb!
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Eventjes geduld nog, want het busje komt zo
(Höllenboer)
Zo voel ik me dus op dit moment een beetje: "busje komt zo" of beter: "follikelmeting komt zo", maar ik neem het de jongens van Höllenboer niet kwalijk: dit laatste bekt niet zo vlot en ligt commercieel waarschijnlijk niet zo goed in de markt.
Nog een passende vergelijking over mijn innerlijke toestand: een of ander stripfiguurtje dat met een ongeduldige trek rond zijn mond razendsnel met zijn voet tegen de grond tikt. "TAP TAP TAP" zou er dan bijstaan. Hihi, ik zie het zo voor me. :-) Maar dat kunnen natuurlijk ook de hormonen zijn die mijn geestestoestand benevelen.
Van deze laatste maak ik mezelf nog steeds wijs dat ik er absoluut geen last van heb. Die huilbui van gisterenavond was puur toeval en wie zou nu géén woedeuitbarsting gekregen hebben van een echtgenoot die de afwas voor je wil doen! Tssss.. ze moesten het verbieden zulke mannen! *kijkt beschaamd* ;-)
Maar waar ging dit ook alweer over gaan? Och ja! De eerste follikelmeting van morgen! Jipie! Eindelijk! Bij de volgende controle-echo's zal je al beter weten waar je aan toe bent hé; bij deze eerste heb ik er totaal geen idee van: hoeveel eicellen zitten er? Zitten er wel? Hoe groot zijn ze al? Werkt de stimulatie? Enz.. En dan nog 203 vragen die ik aan de gyne wil stellen natuurlijk! Ik zal maw dus blij zijn als we een dagje verder zijn.
Ook al omdat ik van verdoving wil veranderen voor tijdens de eicelpuntie (pick-up). Ik dacht eerst voor plaatselijke verdoving te gaan, maar uiteindelijk zie ik toch teveel op tegen de eventuele pijn èn het risico dat ze dan niet alle follikels kunnen aanprikken omdat ze moeten stoppen wegens teveel pijn. Ik zou me gigantisch schuldig voelen. Dus opteer ik liever voor een kwartiertje narcose en een paar uurtjes ziekenhuisbed. Maar dat moet ik nog even zien te wijzigen morgen; hopelijk is het nog niet te laat.
Nog even wat ongeduld dus (ik snap nooit waarom mensen zeggen: "nog even geduld", want het feit dat ze dat moeten zeggen toont aan dat je ongeduldig bent en dat ook nog even moet blijven, dus kunnen ze beter "nog even ongeduld" zeggen, maar bon, dat "lekker bekken" is blijkbaar belangrijk tegenwoordig.).
Ik wou dat ik een nagelbijter was, dan kon ik mijn ongeduld tenminste uiten. Nagelbijters worden altijd gezien als zenuwachtige mensen, maar geloof mij: de "binnenfretters" zijn 't ergste!
Dat ik het u gezegd heb!
1 Comments:
Ik hoop dat je ongeduld nog 9 maanden op de proef wordt gesteld. :)
Een reactie posten
<< Home