27/01: IVF, the ethics
We choose our joys and sorrows long before we experience them.
(Kahlil Gibran)
"Bezig zijn met IVF" betekent niet enkel bezig zijn met de praktische en emotionele kant van de behandeling. Het betekent ook bezig zijn met de ethische kant ervan. En die ethische kant is veelzijdig.
Eerst en vooral heb je daar de vraag: Is het ethisch verantwoord om op die manier de natuur te manipuleren? Want het is natuurlijk een beetje voor God spelen en zoiets is zelfs voor een atheïst een akelige gedachte.
Het is vreemd, maar je trekt ook grenzen in dat spelen met de natuur. In het slikken van een paar eisprongbevorderende hormonen zien de meesten geen graten. Maar onnatuurlijk veel eicellen laten rijpen, die dan uit je lichaam laten halen en in een potje in een labo laten bevruchten met wat zaadcellen.. Tsja, daar beginnen de eerste mensen hun wenkbrauwen toch al bij te fronsen..
Wij voor ons hebben besloten dat we met IVF of ICSI geen problemen hebben als wetenschappelijke handeling op zich, zonder daarbij anderen te veroordelen die nièt zover willen gaan.
Maar er is natuurlijk méér dan die wetenschappelijke handeling op zich. Aangezien deze techniek nog relatief jong is (de eerste IVF-baby werd in 1978 geboren), is de kennis over de gezondheidsrisico's voor moeder en kind ervan nog beperkt.
Op korte termijn loop je als (hopelijk) toekomstige moeder risico op het hyperstimulatiesyndroom (gelukkig nog zelden dodelijk). Bovendien loop je ook meer kans op een miskraam, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en allerlei infecties met alle gevolgen vandien.
Op lange termijn zijn er natuurlijk ook gevolgen.
Voor het kind werd reeds vastgesteld dat een IVF-baby meer kans maakt op een laag geboortegewicht, vroeggeboorte, sterfte na de geboorte en soms mentale achterstand of stoornissen. En dan hebben we het nog niet eens over de risico's die meerlingenzwangerschappen (die toch vaker voorkomen bij IVF) met zich meebrengen..
Voor de moeder staat van sommige hormonenpreparaten de verhoogde kans op kanker reeds vast (deze die ook gebruikt worden door vrouwen in de menopauze), van anderen (nog) niet.
Tot slot zijn er de voor mijn geval specifieke risico's en gevolgen. CVS'ers hebben immers niet echt een gezond lichaam. Zal mijn baby daar tijdens de zwangerschap geen last van ondervinden? Zal hij/zij het nodige vinden om zich mee te voeden? En zal ik na de bevalling in staat zijn zelf voor mijn kind te zorgen of zoals zovele CVS-mama's beroep moeten doen op hulp? Genetisch heb ik ook al niet het meest ideale pakket om mijn kindje mee te geven.. Over wat een eventuele zwangerschap met mij zal doen, zien we makkelijkheidshalve maar even over het hoofd. ;-)
Wat doe je nu met al deze (onvolledige!) informatie, statistieken en kansberekeningen? Neem je al deze risico's om toch maar je eigen egoïstische kinderwens te vervullen? En ben je bereid eventueel de gevolgen ervan te dragen later? Zal je het aankunnen als je kind door jouw beslissingen toen een lagere levenskwaliteit zal hebben of misschien voor een deel zonder moeder zal moeten opgroeien?
Uren van geïnformeer en gepraat met elkaar zijn daar ingekropen vòòr we met IVF begonnen en ondanks het feit dat we besloten dit risico te nemen, zijn er nog momenten dat de twijfel de kop opsteekt.
Uiteindelijk komt al dit ethisch gezwam en moreel gezwaardzwaai maar op 1 vraag neer (tsja, had je dàt vòòr je begon te lezen maar geweten hé :-p ):
Kan je leven met de gedachte dat je je kindje lichamelijk gezien niet de meest ideale start in het leven meegeeft?
Mensen zeggen vaak dat ik daar allemaal niet zoveel aan moet denken en dat er altijd risico's zijn. Natuurlijk is dat zo, maar hier is er toch duidelijk sprake van risico's bovenop de gewone risico's. Bovendien vind ik het niet slecht dat je voldoende stilstaat bij waar je mee bezig bent en waar jij en je partner de grens trekken van wat voor jullie kan of niet. Verder moet je dan maar de moed hebben om op een gegeven moment de knoop door te hakken, een beslissing te nemen èn als het erop aankomt, te leren leven met die beslissing.
'k Ga snel iets eten nu; al dat moreel gekrakeel hebben me ferm hongerig gemaakt! :-) Tot de volgende!
(Kahlil Gibran)
"Bezig zijn met IVF" betekent niet enkel bezig zijn met de praktische en emotionele kant van de behandeling. Het betekent ook bezig zijn met de ethische kant ervan. En die ethische kant is veelzijdig.
Eerst en vooral heb je daar de vraag: Is het ethisch verantwoord om op die manier de natuur te manipuleren? Want het is natuurlijk een beetje voor God spelen en zoiets is zelfs voor een atheïst een akelige gedachte.
Het is vreemd, maar je trekt ook grenzen in dat spelen met de natuur. In het slikken van een paar eisprongbevorderende hormonen zien de meesten geen graten. Maar onnatuurlijk veel eicellen laten rijpen, die dan uit je lichaam laten halen en in een potje in een labo laten bevruchten met wat zaadcellen.. Tsja, daar beginnen de eerste mensen hun wenkbrauwen toch al bij te fronsen..
Wij voor ons hebben besloten dat we met IVF of ICSI geen problemen hebben als wetenschappelijke handeling op zich, zonder daarbij anderen te veroordelen die nièt zover willen gaan.
Maar er is natuurlijk méér dan die wetenschappelijke handeling op zich. Aangezien deze techniek nog relatief jong is (de eerste IVF-baby werd in 1978 geboren), is de kennis over de gezondheidsrisico's voor moeder en kind ervan nog beperkt.
Op korte termijn loop je als (hopelijk) toekomstige moeder risico op het hyperstimulatiesyndroom (gelukkig nog zelden dodelijk). Bovendien loop je ook meer kans op een miskraam, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en allerlei infecties met alle gevolgen vandien.
Op lange termijn zijn er natuurlijk ook gevolgen.
Voor het kind werd reeds vastgesteld dat een IVF-baby meer kans maakt op een laag geboortegewicht, vroeggeboorte, sterfte na de geboorte en soms mentale achterstand of stoornissen. En dan hebben we het nog niet eens over de risico's die meerlingenzwangerschappen (die toch vaker voorkomen bij IVF) met zich meebrengen..
Voor de moeder staat van sommige hormonenpreparaten de verhoogde kans op kanker reeds vast (deze die ook gebruikt worden door vrouwen in de menopauze), van anderen (nog) niet.
Tot slot zijn er de voor mijn geval specifieke risico's en gevolgen. CVS'ers hebben immers niet echt een gezond lichaam. Zal mijn baby daar tijdens de zwangerschap geen last van ondervinden? Zal hij/zij het nodige vinden om zich mee te voeden? En zal ik na de bevalling in staat zijn zelf voor mijn kind te zorgen of zoals zovele CVS-mama's beroep moeten doen op hulp? Genetisch heb ik ook al niet het meest ideale pakket om mijn kindje mee te geven.. Over wat een eventuele zwangerschap met mij zal doen, zien we makkelijkheidshalve maar even over het hoofd. ;-)
Wat doe je nu met al deze (onvolledige!) informatie, statistieken en kansberekeningen? Neem je al deze risico's om toch maar je eigen egoïstische kinderwens te vervullen? En ben je bereid eventueel de gevolgen ervan te dragen later? Zal je het aankunnen als je kind door jouw beslissingen toen een lagere levenskwaliteit zal hebben of misschien voor een deel zonder moeder zal moeten opgroeien?
Uren van geïnformeer en gepraat met elkaar zijn daar ingekropen vòòr we met IVF begonnen en ondanks het feit dat we besloten dit risico te nemen, zijn er nog momenten dat de twijfel de kop opsteekt.
Uiteindelijk komt al dit ethisch gezwam en moreel gezwaardzwaai maar op 1 vraag neer (tsja, had je dàt vòòr je begon te lezen maar geweten hé :-p ):
Kan je leven met de gedachte dat je je kindje lichamelijk gezien niet de meest ideale start in het leven meegeeft?
Mensen zeggen vaak dat ik daar allemaal niet zoveel aan moet denken en dat er altijd risico's zijn. Natuurlijk is dat zo, maar hier is er toch duidelijk sprake van risico's bovenop de gewone risico's. Bovendien vind ik het niet slecht dat je voldoende stilstaat bij waar je mee bezig bent en waar jij en je partner de grens trekken van wat voor jullie kan of niet. Verder moet je dan maar de moed hebben om op een gegeven moment de knoop door te hakken, een beslissing te nemen èn als het erop aankomt, te leren leven met die beslissing.
'k Ga snel iets eten nu; al dat moreel gekrakeel hebben me ferm hongerig gemaakt! :-) Tot de volgende!
posted by Veerle Nijs at 11:37 a.m.
7 Comments:
Weet je Veerle, door alle mogelijkheden die er tegenwoordig zijn, worden we vaak gedwongen om alle vóórs en tegen tegen elkaar af te wegen.
Mss van de ene kant wel goed om te doen, van de andere kant mag je ook gerust wel eens gewoon je gevoel volgen, zonder al dat gepieker vooraf.
We lopen zoveel ( onnodige ) risico's op een dag.
Ga ik samen met Peer een avondje weg, aan hoeveel risico's stel ik dan mijn kinderen niet bloot ?
Hoe groot is de kans wel niet dat er iets gebeurd, terwijl wij samen in de auto zitten ?
Door alle ontwikkelingen, nieuwe onderzoeken etc..kunnen we steeds meer gaan nadenken, steeds meer gaan afwegen.
Wat doen we met ons gevoel ?
Veerle,
Je hebt gelijk dat je er goed over nadenkt. de voor en tegen goed afweegt. Maar vergeet ook niet te luisteren naar je lichaam. Ons lichaam is een fantastisch instrument dat enorm veel aankan, maar teveel is teveel en dan laat het dat duidelijk merken. (moet ik jou eigenlijk niet vertellen hé)
heb (door ervaring) gemerkt dat er drie factoren heel bepalend zijn om te belissen van door te doen of niet: intuitie, je lichamelijke reactie en vooral rationaliteit.
lieve groetjes,
ikke
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
oeps, heb mezelf gedeleted! :-/ wou eigenlijk vragen wie "ikke" was. ikke nieuwsgierig! ;-)
verder vind ik wel dat je gelijk hebt met je 3 "pijlers"; maar met die intuïtie zit het dus niet goed bij mij.. al is dat misschien eerder mijn gevoel dan intuïtie en wil het gewoon zeggen dat ik een angsthaas ben die snel zal denken aan wat er kan mislopen..? ;-)
twijf: zoals je hierboven kan lezen, is 't dus juist met dat gevoel dat het niet goed zit.. maar ja, dat andere gevoel, dat hunkeren naar, is tot nu toe altijd nog groter geweest, dus ja..
Dat hunkeren naar....is een gevoel en alle andere dingen die je noemt zijn gedachtes, zorgen etc. Dat speelt zich volgens mij allemaal in je hoofd af.
Natuurlijk is het ook heel goed om dingen tegen elkaar af te wegen, zeker als het zo'n impact op je hele leven en lijf kan hebben.
Alleen soms is je gevoel veel sterker als wat dan ook.
Het enigste wat je dan moet proberen, is vertrouwen op je gevoel.
Ik kan het zo moeilijk uitleggen, maar ik heb zeker één keer in mijn leven durven blind varen op mijn gevoel, tegen alle adviezen van anderen in en dat kan, als je durft te vertrouwen op je gevoel.
Ik dacht dat het eeuwige schulgevoel geboren werd met de geboorte van een kind, maar blijkbaar ontwikkeld het zich veel vroeger, al voor de zwangerschap zelf.
Ik kan je twijfels wel begrijpen Veerle en doordat de zwangerschap niet spontaan tot stand komt en al die procedures heb je nog veel meer tijd om je zorgen te maken en overwegingen te nemen.
Maar is de beslissing om een kind ter wereld te brengen niet altijd een egoïstische beslissing?
greetz clo.
ja clo, de retorische vraag die je daar stelt zou ik ook stellen...maaruh, niets verkeerd mee hé...want dat zorgt ervoor dat je er 100% voor kiest (denk ik).
zuskia
Een reactie posten
<< Home