25/03: Over hoefijzers en konijnenpoten

For days & days go up & go down
Looking for a sign
I'm Lookin' for a Good Sign
I know that it might be a waste of my time
I'm always Lookin' for a Good Sign
I've gotta keep on tryin'
(Hall & Oates)

Niets zo menselijks als in tijden van hevig verlangen naar geluk dan het vastklampen aan bijgeloof. Vaste rituelen, geluksbrengers, talismannen,.. geen mens zo rationeel of hij tracht hoop te putten uit een voor iemand anders volstrekt onbelangrijk voorwerp of handeling. Bekend is het verhaal van Goran Ivanisevic, die zolang hij won in het toernooi der toernooien in Londen in hetzelfde restaurant aan dezelfde tafel elke dag hetzelfde menu tot zich nam: vissoep, lamsvlees met friet, ijs met chocoladesaus, vergezeld van een glas jus d'orange.

Er is natuurlijk ook het bijgeloof dat algemener bekend is: hoefijzers, konijnenpoten, klavertjes vier, hout vasthouden, niet onder ladders lopen, zwarte katten, enz.. Het gekke is dat deze handelingen door hun culturele verschillen meteen ook de onzin van hun bestaan bewijzen: in België brengt een zwarte kat bvb. ongeluk, in Engeland juist geluk.

En toch houdt quasi iedereen deze bizarre tradities in stand; ze zijn er van kindsaf aan in gestampt en we zijn allemaal bang "het lot te tarten". Bovendien is het belangrijk, zeker in tijden van crisis, de indruk te hebben dat we tenminste een déél van ons leven zelf in de hand hebben. Door immers ongeluk te bezweren en geluk trachten af te dwingen, voelen we ons niet zo onmachtig en overgeleverd aan andere krachten of het toeval.

Waarom nu deze spreekbeurt over bijgeloof? Omdat yours truly zich er bij deze poging ook schuldig aan maakt. Jawel, uw nuchtere, op-dat-vlak-rationele blogster heeft een eigen geluksbrenger gefabriceerd! :-)

Niemand was zo bijgelovig als mijn opa. Hij was echt een van die mensen die vanzeleven niet onder een ladder zou gelopen hebben en er dagen slecht van kon zijn als ie een spiegel had gebroken. Zoiets leidde soms echt tot hilarische taferelen: na een picknick op een of andere weide of grasveld, kreeg je hem met geen stokken naar huis voor hij een klavertjevier gevonden had. Maar tijdens het kaarten gooide hij steevast de klaveren vier (een kaart die hem al een paar keer ongeluk gebracht had in het spel en waarvan hij overtuigd was dat ze alle duivelse krachten symboliseerde :-) ) weg; hoe goed hij ze ook gebruiken kon.

Nu kregen we bij de terugplaatsing van ons embryootje maandag (jaja, the plot thickens! :-) ) een echo mee waarop de luchtbel waar ons embryootje inzit te zien is. Ik was er die dag echt niet goed van; zo'n tastbaar bewijs te zien van ons misschien wel toekomstig babietje bracht me helemaal van mijn stuk en nog wel op de dag waarop ik zo vaak aan mijn opa moest denken die 4 jaar ervoor zijn fatale operatie onderging. Na een echte snotterdag te hebben gehad, besloot ik van deze 2 emoties een geluksbrenger te maken. Ik heb het echootje ingekaderd (dankje R voor het kadertje! het staat er fantastisch mooi in! :-* ) en naast de foto van mijn opa geplaatst. Naast het feit dat ik nu minstens een paar keer per dag herinnerd word aan het feit dat onze IVF-poging echt wel kàn lukken (want ik heb het soms wat moeilijk met daar in te geloven), hoop ik dat mijn opa, van waar hij ook mag zijn of niet zijn, misschien wat kracht kan geven aan dat kleine boeleke-in wording..

Een gek iets, die liefde voor overleden en ongeboren zieltjes..