30/03: Legend of an infertile girl
Lang, lang geleden moest de mensheid in Fertilia, het land der vruchtbaren, zijn verklaringen omtrent allerlei fenomenen, halen uit volksverhalen, mythes en legendes. Men zou kunnen vermoeden dat de grote evolutie in de wetenschap deze volksverhalen overbodig maakte. Niets is echter minder waar. Tot op de dag van vandaag klampen de mensen daar zich nog steeds vast aan een samenraapsel van wilde verhalen teneinde bepaalde gebeurtenissen (waar ze met hun dom, fertiel brein maar niet aan uitkunnen) te kunnen begrijpen.
Deze verhalen hebben grosso modo 1 gemeenschappelijk thema: als je de gedachte aan een kind uit je hoofd zet, komt het kind vanzelf. Het hele infertiliteitsproces is dus geen kwestie van "als de berg niet naar Mozes wil komen, komt Mozes wel naar de berg" (zij het met behulp van een paar hormonen en bekwame professoren), neenee: als Mozes maar hard genoeg aan een rivier denkt, zal de berg vanzelf wel komen!
Variaties op dit thema zijn:
- De vriendin van mijn neef zijn vrouw had zwanger worden volledig opgegeven! Ze waren gestopt met alle behandelingen en baf! Direct daarna zwanger!
- De broer en schoonzus van mijn buurman zijn kuisvrouw hadden zich opgegeven voor adoptie omdat ze niet meer geloofden in zwanger worden en wat denk je? Direct zwanger!
- De collega van mijn nicht haar vriendin ging op reis en niet te geloven: direct zwanger!
Nu proberen ze ergens ver, vèr hier vandaan (meer bepaald in Infertilia, het land der onvruchtbaren), precies te ontkomen aan al die spookverhalen teneinde zich niet schuldig te moeten voelen over het uitblijven van een succesvolle zwangerschap.Of ze horen deze legendes liever niet omdat het toch al moeilijk genoeg is om poging na poging opnieuw je moed te verzamelen voor een volgende keer.
De mensen van Infertilia twijfelen er niet aan dat een zekere mate van ontspanning nodig is en dat compleet geobsedeerd zijn met zwanger worden de zaken natuurlijk niet direct bevorderen. Maar de mensen van Infertilia weten ook dat als je cortisol-niveaus deftig zijn en je een vrij regelmatige eisprong hebt (het eerst wat ontregeld wordt als je te gespannen bent), je er zo slecht nog niet voorstaat qua "er-teveel-mee-bezig-zijn"-factor.
De mensen van Infertilia vragen zich ook af hoe de gedachte aan een baby kan verdwijnen als je om de paar uur hormonen moet nemen en om de paar dagen de prof moet bezoeken? Of hoe die gedachte kan opgaan in rook als de mensen van Fertilia je 7 keer per dag doen denken aan het feit dat je er toch zeker niet aan mag denken?
Nu twijfelen de mensen van Infertilia er niet aan dat de mensen van Fertilia de beste intenties hebben als ze met deze verhalen komen aandraven (of misschien ook niet; er lopen nu eenmaal een hoop ellendelingen rond), maar gedenk die andere legende: de weg naar de Hel is ermee geplaveid.
En ook die naar Onmoediging, Schuldgevoelens en Irritatie, zo blijkt.
Aangezien natuurlijk de voltallige bevolking van Fertilia mijn blog en dus dit sprookje leest, kunnen ze zich dus voortaan bezinnen voor ze beginnen zeiken over mirakelzwangerschappen en de vereiste nuchterheid. Zodat de bevolking van Infertilia nog lang, gelukkig en hopelijk zwanger moge leven!
Deze verhalen hebben grosso modo 1 gemeenschappelijk thema: als je de gedachte aan een kind uit je hoofd zet, komt het kind vanzelf. Het hele infertiliteitsproces is dus geen kwestie van "als de berg niet naar Mozes wil komen, komt Mozes wel naar de berg" (zij het met behulp van een paar hormonen en bekwame professoren), neenee: als Mozes maar hard genoeg aan een rivier denkt, zal de berg vanzelf wel komen!
Variaties op dit thema zijn:
- De vriendin van mijn neef zijn vrouw had zwanger worden volledig opgegeven! Ze waren gestopt met alle behandelingen en baf! Direct daarna zwanger!
- De broer en schoonzus van mijn buurman zijn kuisvrouw hadden zich opgegeven voor adoptie omdat ze niet meer geloofden in zwanger worden en wat denk je? Direct zwanger!
- De collega van mijn nicht haar vriendin ging op reis en niet te geloven: direct zwanger!
Nu proberen ze ergens ver, vèr hier vandaan (meer bepaald in Infertilia, het land der onvruchtbaren), precies te ontkomen aan al die spookverhalen teneinde zich niet schuldig te moeten voelen over het uitblijven van een succesvolle zwangerschap.Of ze horen deze legendes liever niet omdat het toch al moeilijk genoeg is om poging na poging opnieuw je moed te verzamelen voor een volgende keer.
De mensen van Infertilia twijfelen er niet aan dat een zekere mate van ontspanning nodig is en dat compleet geobsedeerd zijn met zwanger worden de zaken natuurlijk niet direct bevorderen. Maar de mensen van Infertilia weten ook dat als je cortisol-niveaus deftig zijn en je een vrij regelmatige eisprong hebt (het eerst wat ontregeld wordt als je te gespannen bent), je er zo slecht nog niet voorstaat qua "er-teveel-mee-bezig-zijn"-factor.
De mensen van Infertilia vragen zich ook af hoe de gedachte aan een baby kan verdwijnen als je om de paar uur hormonen moet nemen en om de paar dagen de prof moet bezoeken? Of hoe die gedachte kan opgaan in rook als de mensen van Fertilia je 7 keer per dag doen denken aan het feit dat je er toch zeker niet aan mag denken?
Nu twijfelen de mensen van Infertilia er niet aan dat de mensen van Fertilia de beste intenties hebben als ze met deze verhalen komen aandraven (of misschien ook niet; er lopen nu eenmaal een hoop ellendelingen rond), maar gedenk die andere legende: de weg naar de Hel is ermee geplaveid.
En ook die naar Onmoediging, Schuldgevoelens en Irritatie, zo blijkt.
Aangezien natuurlijk de voltallige bevolking van Fertilia mijn blog en dus dit sprookje leest, kunnen ze zich dus voortaan bezinnen voor ze beginnen zeiken over mirakelzwangerschappen en de vereiste nuchterheid. Zodat de bevolking van Infertilia nog lang, gelukkig en hopelijk zwanger moge leven!
posted by Veerle Nijs at 4:54 p.m.
1 Comments:
Fertilia of infertilia, als je er mee bezig bent is het onmogelijk om er niet aan te denken, waar je ook woont. Al de rest is bullshit.
greetz en duim.
Clo.
Een reactie posten
<< Home