14/10: ...

Why does my heart
Feel so bad?
Why does my soul
Feel so bad?
(Moby)


Zoveel vreugde en zoveel verdriet op nog geen 48u tijd.. Eerst de echo van dinsdagmorgen die voor zoveel vreugde zorgde dat een mens spontaan èn naakt de lambada zou gaan dansen in een of ander shoppingcentrum.. En dan woensdagavond het immens verdrietige nieuws dat Ninaatje, ons jongste katje, mijn surrogaatkindje, het speciaalste huisdiertje in de geschiedenis van de mensheid, doodgereden was, een paar meter van onze deur.. Doodgereden! Hier in dat piepklein doodlopend straatje waar verdomme 2 auto's op een hele dag komen en dat met een kat die schrok als je hoestte..

Ik probeer een knop om te draaien, voor het levende wezentje in mijn buik, maar het laat verdorie een leegte na in mijn hart en een stilte in ons huis dat het miljaar niet makkelijk is..

Je ziet: ik heb de neiging om veel te vloeken.. Ik ben dan ook fucking pissed en ik mis haar zo verschrikkelijk.. Ik weet wel dat de liefde voor ons kindje later nog zo oneindig veel groter zal zijn, maar voorlopig was dit het dichtste bij "mama zijn" dat ik kwam.. Ik zal het dus ook nooit verloochenen en nooit vergeten wat ze voor me betekende.. Rust zacht lief Ninaatje..