21/04: Nestje
I'll make you a nest, a soft, warm nest
(A lullaby by anonymous)
Ergens in december 2004 gebruikte ik exact ditzelfde liedje om mijn gevoelens te duiden na onze eerste terugplaatsing. Het lijkt een eeuwigheid en vele werelden ver weg.. Dat een gyne-bezoek nu enkel nog draait om ons boeleke te zien zwaaien op een TV-scherm en om nog eens te horen dat alles ok is, is een verschijnsel dat maar sinds een paar weken als een beetje normaal aanvoelt.. Nog steeds verwacht je ergens wel dat ze elk moment kunnen zeggen dat het allemaal maar een fout was en dat er in je buik gewoon een schoppend gezwel zit ofzo. :-)
Maar ondertussen is het gevoel van "het is tòch echt" zoooveel groter geworden en ben je zo'n enorme band gaan kweken met dat schepseltje binnenin je dat hij/zij gewoon een gezinslid is geworden zoals er hier nog wel meer rondlopen.. Je praat over hem/haar door de naam te gebruiken, je fantaseert over hoe hij/zij gaat zijn en je praat er verschillende keren per dag tegen.. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal verlopen als dat kleine wezentje dan uiteindelijk mijn buik verlaat en of ik die band dan nog zo zal voelen, maar op op dit moment is mijn liefde voor ons kindje al zoveel groter dan ik ooit had kunnen denken..
En dat brengt een paar rare nevenverschijnselen met zich mee. :-) De fameuze nestdrang bvb.. Nog niet zolang geleden lachte ik met dit verschijnsel, net zoals ik indertijd hard lachte met typische "zwangerschapsgoestingskes". Maar kijk: ook daar ben ik van moeten terugkomen. ;-) Man, man, heb ik me de laatste weken onrustig gevoeld ivm dingen die nog gedaan moesten worden! :-o En me druk gemaakt over details; niet te doen! Ik zag letterlijk doembeelden van Kind en Gezin die ons Zoeterwtje kwamen weghalen als de parkwieg niet dè meest perfecte plaats in huis zou krijgen of als er ook maar meer dan 3 haren in de omringende 5m² te bespeuren zouden zijn. Echt: alle rationaliteit was gewoon foetsjie.
Gelukkig gaat het wat beter, want hoe grappig het soms voor een buitenstaander kan zijn, ik werd er vreselijk labiel en ongelukkig van. Komt daar nog bij dat sinds een week of 3, 4 het lichamelijk echt wel snel bergaf is gegaan. Bij de minste inspanning heb ik harde buiken (oefenweeën), ik heb overal spierzwakte, ben erg duizelig (bloeddruk), veel last van hypoglycemie, de misselijkheid is terug in volle glorie en natuurlijk nog steeds die ****ing maagpijn (ondanks de Zantac) en vermoeidheid. Ik slaap ook gemiddeld maar 5 uur per nacht (terwijl ik er wel 9 in bed lig), maar gelukkig heb ik de luxe dat ik die slaap overdag kan inhalen hé.
Maar bon: echt veel doe ik dus niet meer; soms probeer ik nog eens iets te doen (meestal iets van baby-voorbereidingen), maar na een uurtje is mijn pijp meestal uit. Die arme goeierd van een Frank staat er dus helemaal alleen voor: boodschappen, kuisen, koken, enz.. Hij doet het allemaal. Echt super hoor; hij doet het zonder morren èn het is zelfs goed gedaan! Voor mannen toch niet altijd even vanzelfsprekend. ;-) Ben echt trots op mijn ventje! En dankbaar natuurlijk. :-)
Ondertussen is dus zowat alles klaar qua voorbereidingen: het valiesje staat klaar, in de living is plaats gemaakt voor babyspullen, de kleertjes zijn gewassen en gestreken, enz.. Leuk hoor! En o zo spannend hé. Heel je denken is geshift naar bevallen, de thuiskomst, enz.. En het is ook ineens allemaal zo snel gegaan! Ineens heeft iedereen het over "aftellen" en "de laatste loodjes". En hoezeer ik ook uitkijk naar de "ontmoeting" met ons kindje, toch zal ik de dikke buik en de schopjes erg hard missen. Dus probeer ik echt nog van iedere second te genieten en hoop ik stiekem dat het nog even mag duren! :-)
Bij de gynaecoloog was de vorige keer ook alles weer prima: ons Zoeterwtje is nog steeds niet van de kleinsten: 2.2kg en dus ligt het geschatte geboortegewicht net onder de 4 kilo. :-o Bij mij was er wel geen gram bij op een hele maand.. Ik eet natuurlijk heel weinig door die maagpijn hé.. In totaal nog maar een kilo of 5 bij op 7 maand.. Ach ja, het kan duidelijk geen kwaad voor de baby, dus da's 't enige dat telt hé.
Heel wat in te halen op vlak van ontwikkelijksfasen; hier gaat ie dus:
Week 29
De verhouding tussen je baby's hoofd en zijn lichaam zijn nu beter. Hij vult je baarmoeder al bijna helemaal. Als je erop let, zul je merken dat er al een duidelijke regelmaat in zijn bewegingen zit. De meeste baby's hebben immers al een eigen dag- en nachtritme. Je baby is nu 37 cm groot en weegt 1100 gram.
Week 30
Af en toe kun je een harde buik (soort wee) hebben, deze zijn normaal en masseren je baby. De meeste baby's liggen al met hun hoofdje omlaag, is dit nog niet het geval maak je dan geen zorgen. Je baby heeft nog zeker 2 weken lang voldoende ruimte om zich andersom te draaien. Je baby is nu 38 cm groot en weegt 1300 gram.
Week 31
Je baby ziet er al molliger uit. De donshaartjes en vernix beginnen vanaf nu langzaam aan te verdwijnen. In de luchttakken van zijn longen vormt zich een cellenlaag, die een bepaald vocht gaat afscheiden. Dat vocht zal ervoor zorgen dat de longetjes niet inklappen, als je baby voor het eerst ademt na zijn geboorte. Je baby is nu 39 cm groot en weegt 1500 gram.
Week 32
Op het eind van deze week is je baby zo goed als klaar, maar hij kan beter nog wat wachten met geboren te worden. Zijn onderhuidse vetlaag moet zich immers nog eerst verder vormen. Deze laag zal hem helpen zich warm te houden buiten de baarmoeder. Mocht hij nu geboren worden, zou hij dus nog steeds in de couveuse moeten. Je baby is nu een 40 cm groot en weegt 1800 gram.
Week 33
Normaal gezien ligt je baby nu met zijn hoofdje naar beneden, klaar om geboren te worden. Hij heeft niet veel plaats meer, zodat zich nu nog omdraaien quasi onmogelijk is. Men veronderstelt dan ook dat hij zo zal blijven liggen tot aan de bevalling. Je baby is nu 42 cm groot en weegt zo'n 2000 gram.
Week 34
Je baby's huidje wordt steeds soepeler en roziger. Hij knippert met zijn oogjes en kan licht en donker al goed onderscheiden. Hij drinkt vruchtwater, wat goed is voor de ontwikkeling van z'n maag en darmen. Je baby is nu 43 cm groot en weegt ongeveer 2250 gram.
(A lullaby by anonymous)
Ergens in december 2004 gebruikte ik exact ditzelfde liedje om mijn gevoelens te duiden na onze eerste terugplaatsing. Het lijkt een eeuwigheid en vele werelden ver weg.. Dat een gyne-bezoek nu enkel nog draait om ons boeleke te zien zwaaien op een TV-scherm en om nog eens te horen dat alles ok is, is een verschijnsel dat maar sinds een paar weken als een beetje normaal aanvoelt.. Nog steeds verwacht je ergens wel dat ze elk moment kunnen zeggen dat het allemaal maar een fout was en dat er in je buik gewoon een schoppend gezwel zit ofzo. :-)
Maar ondertussen is het gevoel van "het is tòch echt" zoooveel groter geworden en ben je zo'n enorme band gaan kweken met dat schepseltje binnenin je dat hij/zij gewoon een gezinslid is geworden zoals er hier nog wel meer rondlopen.. Je praat over hem/haar door de naam te gebruiken, je fantaseert over hoe hij/zij gaat zijn en je praat er verschillende keren per dag tegen.. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal verlopen als dat kleine wezentje dan uiteindelijk mijn buik verlaat en of ik die band dan nog zo zal voelen, maar op op dit moment is mijn liefde voor ons kindje al zoveel groter dan ik ooit had kunnen denken..
En dat brengt een paar rare nevenverschijnselen met zich mee. :-) De fameuze nestdrang bvb.. Nog niet zolang geleden lachte ik met dit verschijnsel, net zoals ik indertijd hard lachte met typische "zwangerschapsgoestingskes". Maar kijk: ook daar ben ik van moeten terugkomen. ;-) Man, man, heb ik me de laatste weken onrustig gevoeld ivm dingen die nog gedaan moesten worden! :-o En me druk gemaakt over details; niet te doen! Ik zag letterlijk doembeelden van Kind en Gezin die ons Zoeterwtje kwamen weghalen als de parkwieg niet dè meest perfecte plaats in huis zou krijgen of als er ook maar meer dan 3 haren in de omringende 5m² te bespeuren zouden zijn. Echt: alle rationaliteit was gewoon foetsjie.
Gelukkig gaat het wat beter, want hoe grappig het soms voor een buitenstaander kan zijn, ik werd er vreselijk labiel en ongelukkig van. Komt daar nog bij dat sinds een week of 3, 4 het lichamelijk echt wel snel bergaf is gegaan. Bij de minste inspanning heb ik harde buiken (oefenweeën), ik heb overal spierzwakte, ben erg duizelig (bloeddruk), veel last van hypoglycemie, de misselijkheid is terug in volle glorie en natuurlijk nog steeds die ****ing maagpijn (ondanks de Zantac) en vermoeidheid. Ik slaap ook gemiddeld maar 5 uur per nacht (terwijl ik er wel 9 in bed lig), maar gelukkig heb ik de luxe dat ik die slaap overdag kan inhalen hé.
Maar bon: echt veel doe ik dus niet meer; soms probeer ik nog eens iets te doen (meestal iets van baby-voorbereidingen), maar na een uurtje is mijn pijp meestal uit. Die arme goeierd van een Frank staat er dus helemaal alleen voor: boodschappen, kuisen, koken, enz.. Hij doet het allemaal. Echt super hoor; hij doet het zonder morren èn het is zelfs goed gedaan! Voor mannen toch niet altijd even vanzelfsprekend. ;-) Ben echt trots op mijn ventje! En dankbaar natuurlijk. :-)
Ondertussen is dus zowat alles klaar qua voorbereidingen: het valiesje staat klaar, in de living is plaats gemaakt voor babyspullen, de kleertjes zijn gewassen en gestreken, enz.. Leuk hoor! En o zo spannend hé. Heel je denken is geshift naar bevallen, de thuiskomst, enz.. En het is ook ineens allemaal zo snel gegaan! Ineens heeft iedereen het over "aftellen" en "de laatste loodjes". En hoezeer ik ook uitkijk naar de "ontmoeting" met ons kindje, toch zal ik de dikke buik en de schopjes erg hard missen. Dus probeer ik echt nog van iedere second te genieten en hoop ik stiekem dat het nog even mag duren! :-)
Bij de gynaecoloog was de vorige keer ook alles weer prima: ons Zoeterwtje is nog steeds niet van de kleinsten: 2.2kg en dus ligt het geschatte geboortegewicht net onder de 4 kilo. :-o Bij mij was er wel geen gram bij op een hele maand.. Ik eet natuurlijk heel weinig door die maagpijn hé.. In totaal nog maar een kilo of 5 bij op 7 maand.. Ach ja, het kan duidelijk geen kwaad voor de baby, dus da's 't enige dat telt hé.
Heel wat in te halen op vlak van ontwikkelijksfasen; hier gaat ie dus:
Week 29
De verhouding tussen je baby's hoofd en zijn lichaam zijn nu beter. Hij vult je baarmoeder al bijna helemaal. Als je erop let, zul je merken dat er al een duidelijke regelmaat in zijn bewegingen zit. De meeste baby's hebben immers al een eigen dag- en nachtritme. Je baby is nu 37 cm groot en weegt 1100 gram.
Week 30
Af en toe kun je een harde buik (soort wee) hebben, deze zijn normaal en masseren je baby. De meeste baby's liggen al met hun hoofdje omlaag, is dit nog niet het geval maak je dan geen zorgen. Je baby heeft nog zeker 2 weken lang voldoende ruimte om zich andersom te draaien. Je baby is nu 38 cm groot en weegt 1300 gram.
Week 31
Je baby ziet er al molliger uit. De donshaartjes en vernix beginnen vanaf nu langzaam aan te verdwijnen. In de luchttakken van zijn longen vormt zich een cellenlaag, die een bepaald vocht gaat afscheiden. Dat vocht zal ervoor zorgen dat de longetjes niet inklappen, als je baby voor het eerst ademt na zijn geboorte. Je baby is nu 39 cm groot en weegt 1500 gram.
Week 32
Op het eind van deze week is je baby zo goed als klaar, maar hij kan beter nog wat wachten met geboren te worden. Zijn onderhuidse vetlaag moet zich immers nog eerst verder vormen. Deze laag zal hem helpen zich warm te houden buiten de baarmoeder. Mocht hij nu geboren worden, zou hij dus nog steeds in de couveuse moeten. Je baby is nu een 40 cm groot en weegt 1800 gram.
Week 33
Normaal gezien ligt je baby nu met zijn hoofdje naar beneden, klaar om geboren te worden. Hij heeft niet veel plaats meer, zodat zich nu nog omdraaien quasi onmogelijk is. Men veronderstelt dan ook dat hij zo zal blijven liggen tot aan de bevalling. Je baby is nu 42 cm groot en weegt zo'n 2000 gram.
Week 34
Je baby's huidje wordt steeds soepeler en roziger. Hij knippert met zijn oogjes en kan licht en donker al goed onderscheiden. Hij drinkt vruchtwater, wat goed is voor de ontwikkeling van z'n maag en darmen. Je baby is nu 43 cm groot en weegt ongeveer 2250 gram.
posted by Veerle Nijs at 3:08 p.m.
3 Comments:
Geniet geniet en geniet vooral van die laatste maanden. Die geven je het gevoel van echt zwanger zijn, een gevoel dat gewoon zalig is. Er zijn op dit moment wel een paar mensen rond mij die een kindje verwachten. Robin wordt volgende maand 10 en ik ben 36 en hoewel ik een tweede kindje altijd afgeschreven heb, begint nu het gevoel weer te komen. Meer zoiets in de trant van, nu kan het nog maar over 5 jaar niet meer. Ik wens je nog ongeloofelijk zalige maanden toe, die alleen maar mooier gaan worden als jullie babietje er eindelijk is.
Liefs
Annick
je bent er bijna, je bent er bijna, maar nog nie helemaal:-) Ik kan niet van ondervinding spreken, of de zwangerschap of de baby het leukst is, maar 1 ding weet ik zeker, ik werk nl allang met kinderen: als ze slapen zijn ze stil, en da's altijd een moment om te koesteren. maar wakker kunnen ze ook leuk zijn hoor (af en toe:-)
vicky
thx iedereen! :-*
@ vicky: lol! als hij/zij hetzelfde slaapritme aanhoudt als nu tijdens de zwangerschap, zit het wel snor! :-)
Een reactie posten
<< Home