12/02: And so I'm back..
.. from outer space indeed! Pffff.. Heb me een tijdje behoorlijk slecht gevoeld; helemaal terug CVS'erig; iets wat ik toch al een poos niet meer gehad had. Spierpijn, gewrichtspijn, ik-kan-mijn-ogen-niet-meer-openhouden-vermoeidheid, enz.. De hele Rottige Reutemeteut. Het was al een dag of 10 geleden begonnen, maar de ververs hebben mij de definitieve klop gegeven. Maar nee gij, niet letterlijk! (Tsja, mijn gevoel voor humor is nog niet helemaal terug.. :-/ ;-) )
Het slechte nieuws is dat we nog maar aan ongeveer de helft zitten, dus volgende week staan er mij weer een dag of 4 van vroeg opstaan en een hele dag op schok zijn om te vluchten voor de schuurmachines te wachten. Ach ja, van zoiets weet je dat het eindig is hé; het doet mij alleen sidderen ende beven voor wat komen gaat vanaf de geboorte van ons kindje.. Als 4 dagen uit mijn gewone ritme mij zo van slag maken, dan wordt het serieus afzien.. Ik hoop maar dat we tegen dat genoeg hulp enzo gevonden hebben, want ik heb natuurlijk vooral schrik dat ons kindje er onrechtstreeks last van gaat hebben.. Ach ja, we moeten erdoor hé. Gewoon een kwestie van goed voorbereid te zijn. Om die reden geven we bvb. ook een babyborrel na de geboorte; zo wordt het bezoek toch al geconcentreerd naar 1 dag ipv nog maanden aan een stuk iedere avond tegen de slaap zitten vechten; daar heeft het bezoek ook niets aan hé.
Maar bon, veel verder zijn we met onze baby-voorbereidingen niet gekomen deze week. De afspraak met de vrijzinnigen is uitgesteld tot nog onbepaalde datum en toen we belden voor een afspraak ivm de geboortelijst, bleek dat de wachttijd hiervoor 6 weken is! :-o Gelukkig dat we zo vroeg belden dan.. :-/
Maar bon, we hebben ons toch goed beziggehouden deze week: stilaan overal meer plaats maken voor babyspullen (Frank wou dit wat enthousiast oplossen door de spiegel die in onze living stond om te stoten. Er is nu wel een schoon hoekje vrij; ideaal voor de maxi-cosi lijkt me. ;-) ), zwangerschapskledij gaan zoeken (en geloof mij: het is zoèken), cinemaatje gedaan, ideetjes gaan opdoen voor doopsuiker, enz..
Ook eindelijk naar dokter geweest voor een voorschrift Zantac; de maagpijn werd te erg en dit helpt toch om 's nachts wat vlotter te slapen, zo zonder pijn.
Toen vond die trut dat mijn urine moest onderzocht worden en wel daar, meteen, zo maar op bevel! Ja, du-uh, Wolfje en iets op bevel doen gaat sowieso al niet vlot en als dat bevel dan nog behelst dat je je urinestraal in een potje kleiner dan je pink moet mikken terwijl je dokter vol ongeduld een kamer verder zit te wachten, dan weet je dat je een voorschrift voor nakende rampen in handen hebt.
Na een 10-tal minuten kwam de dokter dan ook bezorgd checken of ik nog niet van mijn stokje en haar WC-bril gevallen was en dan ben ik maar met het schaamrood op mijn wangen naar buiten gekomen en toegegeven dat het plassen toch niet zo goed lukte.
Je moet weten dat hier echte trauma's mee gepaard gaan, want op medisch onderzoek in school vroeger lukte dit ook al nooit, wat me altijd boze en rollendraaiende blikken van de verpleegsters daar bezorgde. Brrr..
Wou ook meteen even oren laten uitspuiten nu ik daar toch was (jaja, haha, lach niet; om de paar jaar moet ik dat laten doen :-p ) en ja: dàt was echt een superidee. De prop was zo hard dat het na een tijdje uitspuiten inwendig begon te bloeden, waarna ik dringend moest gaan liggen vanwege de kamer die toch vervaarlijk begon te draaien. :-/
Heb dus in totaal een klein uur van die dokter haar tijd opgebruikt; gelukkig waren we de laatste van het spreekuur; iedereen vòòr ons was altijd na 5 of 10 minuten buiten.. :-/
Jaja: spannende avonturen bij de dokter; als daar geen langspeelfilm van komt..
Enfin! Ondertussen gebeurt er hier ook vanalles in mijn buik geloof ik.. Even checken:
Week 23:
Je baby oefent zijn longetjes, hij ademt vruchtwater in en uit. Maar hij blijft ook veel bewegen, vaak reageert hij al op aanraking of geluid. Je baby is nu 30 cm groot en weegt 500 gram.
Week 24:
Je baby is nog heel dun, maar wel al flink gegroeid. Hoewel zijn voornaamste organen al voldoende ontwikkeld zijn, zijn zijn longen nog onvoldoende rijp om je baby te laten overleven buiten de baarmoeder. Je baby is nu zo'n 32 cm groot en weegt 550 gram.
Het is volop uitkijken nu naar het behalen van de officiële grens van levensvatbaarheid; die ligt in België op 28 weken (in andere landen 24 weken en dat was gister!). Nog een 4-tal te gaan dus!
Het slechte nieuws is dat we nog maar aan ongeveer de helft zitten, dus volgende week staan er mij weer een dag of 4 van vroeg opstaan en een hele dag op schok zijn om te vluchten voor de schuurmachines te wachten. Ach ja, van zoiets weet je dat het eindig is hé; het doet mij alleen sidderen ende beven voor wat komen gaat vanaf de geboorte van ons kindje.. Als 4 dagen uit mijn gewone ritme mij zo van slag maken, dan wordt het serieus afzien.. Ik hoop maar dat we tegen dat genoeg hulp enzo gevonden hebben, want ik heb natuurlijk vooral schrik dat ons kindje er onrechtstreeks last van gaat hebben.. Ach ja, we moeten erdoor hé. Gewoon een kwestie van goed voorbereid te zijn. Om die reden geven we bvb. ook een babyborrel na de geboorte; zo wordt het bezoek toch al geconcentreerd naar 1 dag ipv nog maanden aan een stuk iedere avond tegen de slaap zitten vechten; daar heeft het bezoek ook niets aan hé.
Maar bon, veel verder zijn we met onze baby-voorbereidingen niet gekomen deze week. De afspraak met de vrijzinnigen is uitgesteld tot nog onbepaalde datum en toen we belden voor een afspraak ivm de geboortelijst, bleek dat de wachttijd hiervoor 6 weken is! :-o Gelukkig dat we zo vroeg belden dan.. :-/
Maar bon, we hebben ons toch goed beziggehouden deze week: stilaan overal meer plaats maken voor babyspullen (Frank wou dit wat enthousiast oplossen door de spiegel die in onze living stond om te stoten. Er is nu wel een schoon hoekje vrij; ideaal voor de maxi-cosi lijkt me. ;-) ), zwangerschapskledij gaan zoeken (en geloof mij: het is zoèken), cinemaatje gedaan, ideetjes gaan opdoen voor doopsuiker, enz..
Ook eindelijk naar dokter geweest voor een voorschrift Zantac; de maagpijn werd te erg en dit helpt toch om 's nachts wat vlotter te slapen, zo zonder pijn.
Toen vond die trut dat mijn urine moest onderzocht worden en wel daar, meteen, zo maar op bevel! Ja, du-uh, Wolfje en iets op bevel doen gaat sowieso al niet vlot en als dat bevel dan nog behelst dat je je urinestraal in een potje kleiner dan je pink moet mikken terwijl je dokter vol ongeduld een kamer verder zit te wachten, dan weet je dat je een voorschrift voor nakende rampen in handen hebt.
Na een 10-tal minuten kwam de dokter dan ook bezorgd checken of ik nog niet van mijn stokje en haar WC-bril gevallen was en dan ben ik maar met het schaamrood op mijn wangen naar buiten gekomen en toegegeven dat het plassen toch niet zo goed lukte.
Je moet weten dat hier echte trauma's mee gepaard gaan, want op medisch onderzoek in school vroeger lukte dit ook al nooit, wat me altijd boze en rollendraaiende blikken van de verpleegsters daar bezorgde. Brrr..
Wou ook meteen even oren laten uitspuiten nu ik daar toch was (jaja, haha, lach niet; om de paar jaar moet ik dat laten doen :-p ) en ja: dàt was echt een superidee. De prop was zo hard dat het na een tijdje uitspuiten inwendig begon te bloeden, waarna ik dringend moest gaan liggen vanwege de kamer die toch vervaarlijk begon te draaien. :-/
Heb dus in totaal een klein uur van die dokter haar tijd opgebruikt; gelukkig waren we de laatste van het spreekuur; iedereen vòòr ons was altijd na 5 of 10 minuten buiten.. :-/
Jaja: spannende avonturen bij de dokter; als daar geen langspeelfilm van komt..
Enfin! Ondertussen gebeurt er hier ook vanalles in mijn buik geloof ik.. Even checken:
Week 23:
Je baby oefent zijn longetjes, hij ademt vruchtwater in en uit. Maar hij blijft ook veel bewegen, vaak reageert hij al op aanraking of geluid. Je baby is nu 30 cm groot en weegt 500 gram.
Week 24:
Je baby is nog heel dun, maar wel al flink gegroeid. Hoewel zijn voornaamste organen al voldoende ontwikkeld zijn, zijn zijn longen nog onvoldoende rijp om je baby te laten overleven buiten de baarmoeder. Je baby is nu zo'n 32 cm groot en weegt 550 gram.
Het is volop uitkijken nu naar het behalen van de officiële grens van levensvatbaarheid; die ligt in België op 28 weken (in andere landen 24 weken en dat was gister!). Nog een 4-tal te gaan dus!
posted by Veerle Nijs at 10:50 a.m.
6 Comments:
Niet te druk om maken hoor Wolfje.
Dat je het nu niet volhoudt, is zowiezo heel normaal. Moet je eens kijken wat er allemaal extra in je lijf gebeurt.
Straks krijg je toch ineens weer andere krachten en vaak zoveel als je nodig hebt, of hulp, of een super rustig babietje die lekker mee gaat slapen als jij dat nodig hebt.
Komt echt allemaal goed :knuffel:
Thanks Twijf! :-* Maak me er idd veel zorgen over en voel me eigenlijk zelfs nu al schuldig tov ons kindje dat ik tekort zou schieten ofzo.. :-/ Om dan nog maar te zwijgen van de schrik dat CVS toch erfelijk zou zijn (bleek uit studies) en dat die CVS ook tijdens de zwangerschap een invloed zou hebben op Frolfje; ze weten daar allemaal nog zo weinig van hé. :-/ Ach ja, ik weet dat piekeren de zaken niet vooruithelpt, maar ja, je voelt je zo verantwoordelijk hé.
Dat piekeren hoort echt ook bij je hormoonschommelingen en bij het feit dat de belangrijkste gebeurtenis van je leven eraan zit te komen. Je hebt tegelijk met de zwangerschap een levensgrote verantwoording gekregen, namelijk voor een nieuw mensje.
Toch moet je steeds proberen het te relativeren.
Die CVS is er en kun je niet veranderen, daar leert jullie kindje mee omgaan en er is niks mis mee dat ze al jong leren rekening te houden met bepaalde dingen van anderen.
Ik ken precies jouw gevoel, maar heus.....er is echt iets anders veel belangrijker voor jouw kindje dan jouw lichamelijke gesteldheid.( en volgens mij zit dat wel goed bij jullie ;) )
Wat betreft de erfelijkheid, ook dat is dan heel mss een gegeven, maar bijna niemand weet van te voren wat voor een shit ze hun kinderen mss wel doorgeven en dat is maar goed ook, anders stierven we uit als mens.
Beetje meer vertrouwen in jezelf, in Frank en in jullie kindje, dat jullie dat samen goed gaan doen !!
( net of mij dat altijd lukt hihihi )
Alweer bedankt hé Twijfie! :-* Ik weet eigenlijk ook niet hoe het komt dat ik ineens zo pieker; de vorige maanden ging het echt goed en was ik volop aan het genieten en nu ineens.. Eigenlijk sinds de schopjes begonnen zijn; er staat ook zoveel meer nog eens op het spel sinds dan vind ik. De band is weer groter hé. Plus: als je die schopjes dan eens nièt voelt, maak je je ook weer zorgen en dat samen met de buikpijn die ik sinds een paar dagen heb (overmorgen naar gyne), zorgt ervoor dat ik me gewoon over het algemeen wat slecht en piekerig voel. Zal wel weer overwaaien gelijk het gekomen is hé. 't Was te denken dat die roze wolk geen 9 maanden kon duren hé. ;-)
Alleszins erg bedankt voor de peptalk! :-*
Ja die twijfel, dat gevoel voor verantwoordelijkheid en schuldgevoelens....das voor de rest van jou leven hoor, daar geraak je niet meer vanaf.
Voor de rest ben ik het helemaal eens met de woorden van Josè.
Zou het zelf niet beter gezegd kunnen hebben.
Alleen dit nog: hoe is het nu met je oren? :p:p
greetz clo
Wat zeg je Clo? Ik versta je niet goed, want ik heb een prop in mijn oor. :-) Nee, dat rotding zit er dus nog steeds hé. Eerst druppelen tot ie zacht wordt en dan moet ik terug.
Een reactie posten
<< Home