09/12: Slaap kindje slaap

Putting on my daytime eyes
A good enough disguise
Until I get some sleep
(Bic Runga)

Man man man, ik ben moe! De vroege bezoekjes aan het UZ beginnen steeds meer hun tol te eisen. En dus steken ook al die ellendige CVS-klachten de kop op, waarbij de gewrichts- en spierpijn mij het meeste hinderen. Mijn maag wringt ook meer dan tegen en mijn darmen zijn er nog niet helemaal uit of ze nu teveel of te weinig moeten werken. Mijn lelijke chronische hoest wil ook persé het feestje dat zich in mijn lijf aan het afspelen is, bijwonen. Die hoest zou trouwens astma zijn volgens het pre-operatief onderzoek dat ik maandag nav de narcose moest laten uitvoeren. Dat wordt binnenkort weer een tripje naar de specialist, jochei.

Kortom: ik voel mij een schotelvod die tè lang dienst heeft moeten doen, die daarna op een tè hoge temperatuur in de wasmachine is gevlogen om daarna op veel te veel toeren heeft drooggezwierd in de droogkast. Maar bon, het einde komt nu normaal gezien in zicht: enkel zaterdag nog eens naar daar voor de punctie (maar dus eigenlijk om te slapen; juij! ;-) ) en dan waarschijnlijk dinsdag voor de terugplaatsing. Allemaal enorm voorwaardelijke wijs dus: straks krijg ik telefoon om definitief te bevestigen of de pick-up zaterdag kan doorgaan (ze moesten eerst mijn bloed nog onderzoeken). Nuja, is het zaterdag niet, dan is het zondag zei de prof, dus het nadert nu alleszins met rasse schreden! :-)

Ik ben blij dat alles tot nu toe zo vlot gaat en dat de punctie in zicht is, maar aan de andere kant ben ik natuurlijk ook wat zenuwachtig, want het blijft natuurlijk narcose en dat is toch altijd wat eng; ook al heb ik het al eens meegemaakt en had ik er toen helemaal geen last van.

Spannende dagen: ze blijven maar komen! :-)