woensdag, februari 15, 2006

15/02: Alles OK met **************

Geen echo deze keer; wegens te verhullend. :-) Wel was alles goed met ons boeleke; hij/zij weegt al meer dan 800 gram! :-o

Ik ben ook wat gerustgesteld omdat ik de laatste dagen toch wat buikpijn had; de gyne heeft dat dan onderzocht en is gewoon te wijten aan het uitrekken van de baarmoeder (bandenpijn) en (omdat het zo laag zit) ook aan de bekkeninstabiliteit. Niets om me zorgen over te maken dus; hèhè!

Verder is ook met mij alles in orde; ben nog maar 3 kilo bijgekomen; flink hé? dat die er vooral de laatste weken, toevallig samen met het weerkeren van mijn eetlust (en ijsjeslust.. mmmmmm.. :-) ) bijgekomen zijn, hoeven we niet persé te vermelden hé. :-))

En nu is het dus weer 4 lange weken wachten om ons prutske nog eens te zien; dan beginnen ook de inwendige onderzoeken; kijken of ik nog geen ontsluiting heb enzo. Dan begint het aftellen naar de geboorte pas echt hé. Spannend!

zondag, februari 12, 2006

12/02: And so I'm back..

.. from outer space indeed! Pffff.. Heb me een tijdje behoorlijk slecht gevoeld; helemaal terug CVS'erig; iets wat ik toch al een poos niet meer gehad had. Spierpijn, gewrichtspijn, ik-kan-mijn-ogen-niet-meer-openhouden-vermoeidheid, enz.. De hele Rottige Reutemeteut. Het was al een dag of 10 geleden begonnen, maar de ververs hebben mij de definitieve klop gegeven. Maar nee gij, niet letterlijk! (Tsja, mijn gevoel voor humor is nog niet helemaal terug.. :-/ ;-) )

Het slechte nieuws is dat we nog maar aan ongeveer de helft zitten, dus volgende week staan er mij weer een dag of 4 van vroeg opstaan en een hele dag op schok zijn om te vluchten voor de schuurmachines te wachten. Ach ja, van zoiets weet je dat het eindig is hé; het doet mij alleen sidderen ende beven voor wat komen gaat vanaf de geboorte van ons kindje.. Als 4 dagen uit mijn gewone ritme mij zo van slag maken, dan wordt het serieus afzien.. Ik hoop maar dat we tegen dat genoeg hulp enzo gevonden hebben, want ik heb natuurlijk vooral schrik dat ons kindje er onrechtstreeks last van gaat hebben.. Ach ja, we moeten erdoor hé. Gewoon een kwestie van goed voorbereid te zijn. Om die reden geven we bvb. ook een babyborrel na de geboorte; zo wordt het bezoek toch al geconcentreerd naar 1 dag ipv nog maanden aan een stuk iedere avond tegen de slaap zitten vechten; daar heeft het bezoek ook niets aan hé.

Maar bon, veel verder zijn we met onze baby-voorbereidingen niet gekomen deze week. De afspraak met de vrijzinnigen is uitgesteld tot nog onbepaalde datum en toen we belden voor een afspraak ivm de geboortelijst, bleek dat de wachttijd hiervoor 6 weken is! :-o Gelukkig dat we zo vroeg belden dan.. :-/

Maar bon, we hebben ons toch goed beziggehouden deze week: stilaan overal meer plaats maken voor babyspullen (Frank wou dit wat enthousiast oplossen door de spiegel die in onze living stond om te stoten. Er is nu wel een schoon hoekje vrij; ideaal voor de maxi-cosi lijkt me. ;-) ), zwangerschapskledij gaan zoeken (en geloof mij: het is zoèken), cinemaatje gedaan, ideetjes gaan opdoen voor doopsuiker, enz..

Ook eindelijk naar dokter geweest voor een voorschrift Zantac; de maagpijn werd te erg en dit helpt toch om 's nachts wat vlotter te slapen, zo zonder pijn.

Toen vond die trut dat mijn urine moest onderzocht worden en wel daar, meteen, zo maar op bevel! Ja, du-uh, Wolfje en iets op bevel doen gaat sowieso al niet vlot en als dat bevel dan nog behelst dat je je urinestraal in een potje kleiner dan je pink moet mikken terwijl je dokter vol ongeduld een kamer verder zit te wachten, dan weet je dat je een voorschrift voor nakende rampen in handen hebt.
Na een 10-tal minuten kwam de dokter dan ook bezorgd checken of ik nog niet van mijn stokje en haar WC-bril gevallen was en dan ben ik maar met het schaamrood op mijn wangen naar buiten gekomen en toegegeven dat het plassen toch niet zo goed lukte.
Je moet weten dat hier echte trauma's mee gepaard gaan, want op medisch onderzoek in school vroeger lukte dit ook al nooit, wat me altijd boze en rollendraaiende blikken van de verpleegsters daar bezorgde. Brrr..

Wou ook meteen even oren laten uitspuiten nu ik daar toch was (jaja, haha, lach niet; om de paar jaar moet ik dat laten doen :-p ) en ja: dàt was echt een superidee. De prop was zo hard dat het na een tijdje uitspuiten inwendig begon te bloeden, waarna ik dringend moest gaan liggen vanwege de kamer die toch vervaarlijk begon te draaien. :-/

Heb dus in totaal een klein uur van die dokter haar tijd opgebruikt; gelukkig waren we de laatste van het spreekuur; iedereen vòòr ons was altijd na 5 of 10 minuten buiten.. :-/

Jaja: spannende avonturen bij de dokter; als daar geen langspeelfilm van komt..

Enfin! Ondertussen gebeurt er hier ook vanalles in mijn buik geloof ik.. Even checken:


Week 23:
Je baby oefent zijn longetjes, hij ademt vruchtwater in en uit. Maar hij blijft ook veel bewegen, vaak reageert hij al op aanraking of geluid. Je baby is nu 30 cm groot en weegt 500 gram.


Week 24:
Je baby is nog heel dun, maar wel al flink gegroeid. Hoewel zijn voornaamste organen al voldoende ontwikkeld zijn, zijn zijn longen nog onvoldoende rijp om je baby te laten overleven buiten de baarmoeder. Je baby is nu zo'n 32 cm groot en weegt 550 gram.

Het is volop uitkijken nu naar het behalen van de officiële grens van levensvatbaarheid; die ligt in België op 28 weken (in andere landen 24 weken en dat was gister!). Nog een 4-tal te gaan dus!