28/12: Test 1 2 3

Test inderdaad negatief.. :-(

Op 05/01 mogen we op gesprek om de volgende poging enzo te bespreken. Door de endo willen ze er vaart achter zetten, dus hopelijk eind januari al de eerste spuitjes weer!

26/12: Negatieve urinetest

Voilà zie! Met de deur in huis vallen noemen ze dat! Jullie zien het dus al aan de titel: slecht nieuws. Deze morgen deden we een urinetest en die was negatief. Op de 12de dag na de terugplaatsing zou echt wel al iets moeten te zien geweest zijn, dus normaal gezien is deze poging mislukt. Natuurlijk gaan we dinsdag nog voor de bloedtest, maar dat zal maar een formaliteit zijn. Het zal dus "op naar de volgende poging" zijn voor ons. Tot nu toe valt de klap mee; waarschijnlijk omdat ik er niet veel van verwachtte hé..

Alvast enooooooorm bedankt voor al jullie duimen en hopelijk mag ik daar de volgende keer ook weer op rekenen; die doen namelijk zalig veel deugd!!

25/12: Een zalige Kerst iedereen!

I don't want a lot for Christmas
I don't care about presents
Underneath the Christmas tree
I just want you for my own
Make my wish come true...
Baby all I want for Christmas is you
(Mariah Carey)

Voilà zie, dat is mijn korte verlanglijstje voor de Kerstman! En zeg nu nog nekeer dat ik een moeilijke ben! :-)

Nog even een klein update'je meegeven: ik heb sinds donderdag vrij erge buikpijn. :-( Ik vrees dus dat dat die rotrussen zijn die voor de deur staan (de Amerikanen hadden gelijk! Vuile communisten! ;-) ), maar die voorlopig nog worden tegengehouden door de Utrogestan.. Nuja, het blijft afwachten natuurlijk, maar ik kan me niet voorstellen dat dit buikpijn is die normaal is voor een zwangerschap..

Alleszins: iedereen een prettige Kerst gewenst! Ik weet dat ik een van de weinigen ben die helemaal gek is van deze periode, maar ik hoop dat jullie toch ook allemaal gezellige feesten hebben!

21/12: I'm dreaming of a white Christmas

I'm dreaming of a white Christmas
With every Christmas card I write
(Bing Crosby)

En dat is dit jaar heel erg letterlijk te nemen. Deze morgen namelijk een mini-druppeltje bloed verloren. Hopelijk is dat niet de aankondiging van die f***ing rotduivels. Zou wel weer lekker typisch zijn natuurlijk: net voor Kerstmis; kan ik lekker de feesten vergeten, want no way dat ik mijn bed uit kan als ik mijn regels heb. Enfin, er zit niets anders op dan af te wachten en te hopen dat het niet doorzet; daarom heet het ook "wachtweken" natuurlijk. ;-)

Het ging voor de rest nochtans goed met me; ik was er niet al te veel mee bezig. Dat is enerzijds dankzij de feestdagen die er aan zitten te komen natuurlijk, maar ook dankzij mijn allerliefste ventje die ondanks de drukte op zijn werk toch een dagje vrij genomen heeft gisteren! Het zijn 3 heerlijke dagen geweest met wat gewandel en gewinkel en ondanks het feit dat ik het nu weer moet uitzweten, geniet ik nu nog enorm na en heb ik bijna niet aan onze IVF gedacht. Straf, want ik dacht dat ik een heus stresskonijn zou zijn in die periode. ;-)

Maar nu word dat dus weer wat verstoord... Ik zal maar snel nog wat kerstkaartjes gaan schrijven en meeneuriën met onze Mister Bing. ;-)

17/12: Geen nieuws goed nieuws!

Nothing to tell you,
Nothing to say now, nothing to do
(Chris Isaak)

Tssss.. Wat een idiote titel! :-) Maar voorlopig klopt hij natuurlijk. Evenals de lijntjes (nee, niet die om te snuiven) uit dat nummer van Chris Isaak. Er is namelijk echt niets, nada, noppes, de botten te vertellen! Zie maar:

De buikpijn van de pick-up is zo langzamerhand aan het verdwijnen alsook de misselijkheid van de narcose. Verder neem ik nu Utrogestan; dat zijn bolletjes die je vaginaal moet opsteken (leve de inbrenghuls) om de innestelingsfase van de embryo te ondersteunen.

Mensen vragen me dikwijls of ik al iets voel; wel: ik voel constant vanalles, maar dat is al zo van bij het begin van de behandeling; daar zorgen die hormonen wel voor hé. Alle zwangerschapssymptomen passeren de revue: pijnlijke borsten, moeheid, misselijkheid, humeurschommelingen, steekjes onderaan in de buik, enz.. Daar moet je natuurlijk totaal geen belang aan hechten, anders maak je jezelf compleet gek.

Bovendien heb je door CVS òòk 101 kwaaltjes die daarop lijken; ik voel me elke dag wel misselijk, duizelig en natuurlijk doodmoe, dus ik kan echt niet het onderscheid maken ivm wat wat veroorzaakt. Misschien nog een geluk bij een ongeluk: ik ben zò gewend van die dingen te voelen dat ik er nog niet eens meer bij stilsta. Ja, een echte meevaller. :-)

Met die CVS-klachten valt het tot nu toe eigenlijk reuze mee! Nahàààà! In your face mister doemdenkende CVS-dokter! :-p Rond de pick-up kreeg ik het wel wat moeilijk: veel gewrichts- en spierpijn, hypoglycemie, duizeligheid, vaak plassen, constipatie, enz.. Maar nu de rust na de ziekenhuisbezoekjes en de pick-up is weergekeerd, kan ik het opnieuw rustig aan doen en in mijn vertrouwde routine hervallen, die toch zo belangrijk is. Ik moet enkel zorgen dat ik oplet met de feestdagen; als ik al ga, niet te lang blijven en opletten met wat ik eet, dan komt dat vast dik in orde!

14/12: Innestelingswarmte

I'll make you a nest, a soft, warm nest
(A lullaby by anonymous)

Net terug van de "embryotransfer" zoals dat dan heet in koude ziekenhuistermen. De prof begon met te vertellen dat het bevruchtingspercentage (dat volgens haar normaal gezien rond de 70% ligt) inderdaad abnormaal laag was en dat we voor eventuele volgende pogingen zouden overschakelen op ICSI. Dat is een vrij nieuwe techniek waarbij 1 zaadcel rechtstreeks in de eicel wordt geïnjecteerd; en dus niet zoals bij IVF waar ze gewoon een hoop zaadcellen bij 1 eicel in een schaaltje zetten en afwachten wat er gebeurt. Een duurdere techniek, maar voor de rest zullen we er weinig van merken: dat werk gebeurt immers in het labo.

Maar er was wèl ook goed nieuws. Héél goed zelfs, want we hadden 1 top-embryo. Dat wil zeggen, één die al 8-delig was! Hij bevatte ook helemaal geen defragmentatie, wat dus ook prima was. Wat een opluchting!!

Verder hadden we 1 embryo van gemiddelde kwaliteit (4-cellig); die hebben ze ingevroren. Er was ook nog 1 embryo van eerder slechte kwaliteit; die gingen ze vernietigen (brr.. vreemde gedachte.. nooit gedacht dat ik zo sentimenteel ging denken over embryo's die eigenlijk nog maar wat gedeelde celletjes zijn).

Het moment van de terugplaatsing zelf vond ik enorm ontroerend en intens. Je kon mooi meevolgen op de echo en eens het embryootje op zijn plaats zag, zag je echt wel duidelijk een witte stip. Zooooooooo mooi! :-) Uiteindelijk zijn we nog nooit zover geraakt hé: iets van Frank en iets van mij dat zich is gaan versmelten en nu in mij zit.. Iets romantischer en intens mooier bestaat er toch niet in het leven?

Het beangstigt mij wel een beetje wat ik nu allemaal voel.. Uiteindelijk mag ik me niet teveel hechten aan die paar gedeelde cellen die zich nu toevallig in mijn baarmoeder bevinden hé.. De klap kan serieus groot zijn dan binnen 2 weken..

Ach ja, aan de andere kant wil ik ook gewoon even van dit heerlijke gevoel genieten. Morgen sluipt mijn oude rationele zelf ongetwijfeld toch terug binnen en minimaliseert de boel weer. Dus voorlopig houden we maar even een klein feestje hier.

Het is limonade vanaf nu, maar toch zeg ik u vanaf hier: "Proost!" :-)

13/12: Happy birthday baby!

We can celebrate baby cause it's your birthday
It's your birthday, so baby blow out the candle
We gon' celebrate, you know it's your birthday
(Destiny's Child)

1 jaar geleden zag ik voor het eerst dat ongelofelijke wondertje dat Igor heet. Een klein gelukzalig hoopje vreugde dat zou uitgroeien tot een heus mini-ventje met een eigen willetje en de meest vertederende maniertjes en blikken.

Zo heeft hij al heel snel geleerd dat het héél leuk is om de speeltjes die ze vòòr je op het "tafeltje" van je stoeltje leggen, op de grond te gooien! Supergrappig is dat, want al die grote mensen trappen daar keer op keer weer in en rapen gedwee (en ook een tikkeltje vertederd) die speeltjes weer op en leggen ze wéér vòòr je. Hilarisch en zorgt gegarandeerd voor uren spelplezier!

Ik heb ook al het geluk gehad getuige te mogen zijn van een paar grote stapjes in het leven van dit lieve kereltje: ik was erbij toen hij voor het eerst kroop èn ik zag hoe hij de beginselen legde voor zijn leven als rechtopstaande mens: het zich optrekken aan de spijlen van gelijk welke tafel of stoel, wat natuurlijk voor heel wat kopzorgen zorgde bij de mama. ;-) Ik zweer trouwens dat hij al ettelijke malen "mama" heeft gezegd! Je moet natuurlijk hard genoeg luisteren hé!

Maar het strafste vond ik hoe snel hij het doorhad dat die grappige zwarte hond zijn boterhammetje heel zachtjes uit zijn handje kwam stelen; als hij dat handje maar lààg genoeg hield. :-)

Kortom: 't is een ventje uit de duizend waar ik halsoverkop op verliefd werd en ik ben dolblij dat ik hem van zo dichtbij mag zien opgroeien; dat maakt het gemis aan een eigen ventje of meisje toch een beetje goed!

Igorke: een hééél gelukkige verjaardag gewenst van je grootste fan!

12/12: Verslagje van de PU

Gisteren dus pick-up gehad. Vrij veel last gehad van de narcose en de buikpijn, maar het begint nu goed te beteren.

Ik had inderdaad 16 follikels en in elk van die 16 zat een eicel! Mààr: er zijn er maar 3 bevrucht. :-( We zijn natuurlijk wat teleurgesteld met het resultaat; ik heb zelfs al schrik dat er tegen de terugplaatsing geen enkel meer zal overschieten.. Nuja, veel meer dan afwachten zit er niet op. Normaal gezien gaat de terugplaatsing dinsdagmorgen door. Ben benieuwd!

Hopelijk ben ik de volgende dagen iets meer "van schrijfs"; nog iets te groggy nu. ;-)

09/12: Bevestiging

Het is nu definitief! Zaterdagmorgen om ongeveer 10u30 zal de punctie plaatsvinden! Brrrr.. nog spannender nu het zo definitief is zeg! :-) Vanavond om 23u30 moet ik een injectie met Pregnyl krijgen; een medicijn dat gemaakt is van de urine van zwangere vrouwen (dank u dames om dat af te staan voor ons!) en die dient om de eisprong op gang te brengen.

Nog een dikke 40uur voor ze mijn eitjes gaan plukken! Jipie! En brrr! :-)

09/12: Slaap kindje slaap

Putting on my daytime eyes
A good enough disguise
Until I get some sleep
(Bic Runga)

Man man man, ik ben moe! De vroege bezoekjes aan het UZ beginnen steeds meer hun tol te eisen. En dus steken ook al die ellendige CVS-klachten de kop op, waarbij de gewrichts- en spierpijn mij het meeste hinderen. Mijn maag wringt ook meer dan tegen en mijn darmen zijn er nog niet helemaal uit of ze nu teveel of te weinig moeten werken. Mijn lelijke chronische hoest wil ook persé het feestje dat zich in mijn lijf aan het afspelen is, bijwonen. Die hoest zou trouwens astma zijn volgens het pre-operatief onderzoek dat ik maandag nav de narcose moest laten uitvoeren. Dat wordt binnenkort weer een tripje naar de specialist, jochei.

Kortom: ik voel mij een schotelvod die tè lang dienst heeft moeten doen, die daarna op een tè hoge temperatuur in de wasmachine is gevlogen om daarna op veel te veel toeren heeft drooggezwierd in de droogkast. Maar bon, het einde komt nu normaal gezien in zicht: enkel zaterdag nog eens naar daar voor de punctie (maar dus eigenlijk om te slapen; juij! ;-) ) en dan waarschijnlijk dinsdag voor de terugplaatsing. Allemaal enorm voorwaardelijke wijs dus: straks krijg ik telefoon om definitief te bevestigen of de pick-up zaterdag kan doorgaan (ze moesten eerst mijn bloed nog onderzoeken). Nuja, is het zaterdag niet, dan is het zondag zei de prof, dus het nadert nu alleszins met rasse schreden! :-)

Ik ben blij dat alles tot nu toe zo vlot gaat en dat de punctie in zicht is, maar aan de andere kant ben ik natuurlijk ook wat zenuwachtig, want het blijft natuurlijk narcose en dat is toch altijd wat eng; ook al heb ik het al eens meegemaakt en had ik er toen helemaal geen last van.

Spannende dagen: ze blijven maar komen! :-)

07/12: Sweet sixteen

Sixteen candles make a lovely light
Blow out the candles, make your wish come true
(Roy Orbison)

Jipiiiieee!! 16 follikels zitten er klaar! Ik schrok me een hoedje! :-)

Er was wel een groot verschil tussen de 2 eierstokken zei ze. Mijn rechtereierstok werkt meer dan perfect (12 grote follikels), maar aan mijn linkereierstok is de endometriose razendsnel aan het teruggroeien en dat houdt de werking van die eierstok duidelijk tegen: 4 kleinere follikels.. Maar bon, gelukkig functioneert mijn rechtereierstok wèl optimaal hé! :-)

Hopelijk groeit die endo niet tè snel zodat het binnenkort niet ook mijn andere eierstokken aantast (daarom zei ze ook dat het bij mij extra belangrijk is dat het snel lukt; fijn, geen druk of niets ;-) ), maar dat zijn eventjes zorgen voor later. Voorlopig efkes feesten dat alles goed verloopt! :-)

De prof snapte er trouwens ook niets van dat ik nu geen buikpijn meer had. Maar ja, zoals mijn allerliefste vriendin R. daarnet zei aan de telefoon: ik ben natuurlijk een rare hé! Tssss.. Van je vriendinnen moet je 't hebben! ;-)

Donderdag moet ik nog eens voor een laatste controle-echo gaan en normaal gezien als alles verder vlot gaat, is er zaterdag pick-up! Spannend!!!

Allez, ik ga nog wat verder op iets broeden. ;-)

05/12: Waar zijn mijn eitjes naartoe?

I've been worried all day long
I just don't know what to do
(Peter Green)

Pfff.. 't Gaat mij ineens even niet meer zo goed af.. Daar waar ik de voorbije dagen blij was dat ik steekjes voelde in mijn buik, ten teken dat het daar vanbinnen allemaal goed aan 't werken was, ben ik nu wat ongerust geworden over 't feit dat ik ineens helemaal niets meer voel.. :-/ Dat geruststellende vertrouwde gevoel is nu weg en ik heb dus zoiets van: "Allez, waar zijn die nu naartoe?" ;-) Direct weg zijn ze natuurlijk niet, maar het komt toch voor dat iemand eicellen ineens zomaar beginnen krimpen ipv verder groeien. En dat terwijl de stimulatie nu juist opgedreven is.. Vreemd.. 't Is natuurlijk de 1ste poging, dus ik weet niet goed wat normaal is en wat niet. Afwachten dus..

Hopelijk is het snel dinsdag en brengt de echo dan goed nieuws..

02/12: Hot chick

Because you need love to keep you warm both night and day,
You gotta have love to keep you warm both night and day
( Whitesnake)

Het is nu officieel! Ik ben een broedkip! Ongeveer 10 eitjes zitten er klaar!! 6 aan de rechterkant en een stuk of 4 aan de linkerkant (daar kon ze het minder goed zien). Ze streven naar 10 tot 18 eitjes, dus 't is geen ongelofelijk groot aantal, maar toch genoeg! De eitjes waren ook nog niet groot genoeg voor pick-up, maar dat is normaal. Ze gaan de medicatie wat opdrijven; ik word dus wat harder gestimuleerd. Hmm.. ik weet wel niet of dat enkel is omdat ze harder zouden groeien of ook omdat er nog extra zouden bijkomen..

Hèhè; ik heb al mijn vragen kunnen stellen en de verdoving is ook geregeld! Een gevoel van opluchting overheerst dus! En hoewel dat van die broedkip natuurlijk wat lacherig gezegd is, begin ik me nu echt meer zo te voelen; als een kippetje dat ervoor moet zorgen dat ze haar eitjes warm en veilig houdt. :-)

Ik moet dinsdag pas terug op controle. Hopelijk zal dan enkele dagen daarna de pick-up plaatsvinden!

01/12: Busje komt zo

Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo
Eventjes geduld nog, want het busje komt zo
(Höllenboer)

Zo voel ik me dus op dit moment een beetje: "busje komt zo" of beter: "follikelmeting komt zo", maar ik neem het de jongens van Höllenboer niet kwalijk: dit laatste bekt niet zo vlot en ligt commercieel waarschijnlijk niet zo goed in de markt.

Nog een passende vergelijking over mijn innerlijke toestand: een of ander stripfiguurtje dat met een ongeduldige trek rond zijn mond razendsnel met zijn voet tegen de grond tikt. "TAP TAP TAP" zou er dan bijstaan. Hihi, ik zie het zo voor me. :-) Maar dat kunnen natuurlijk ook de hormonen zijn die mijn geestestoestand benevelen.

Van deze laatste maak ik mezelf nog steeds wijs dat ik er absoluut geen last van heb. Die huilbui van gisterenavond was puur toeval en wie zou nu géén woedeuitbarsting gekregen hebben van een echtgenoot die de afwas voor je wil doen! Tssss.. ze moesten het verbieden zulke mannen! *kijkt beschaamd* ;-)

Maar waar ging dit ook alweer over gaan? Och ja! De eerste follikelmeting van morgen! Jipie! Eindelijk! Bij de volgende controle-echo's zal je al beter weten waar je aan toe bent hé; bij deze eerste heb ik er totaal geen idee van: hoeveel eicellen zitten er? Zitten er wel? Hoe groot zijn ze al? Werkt de stimulatie? Enz.. En dan nog 203 vragen die ik aan de gyne wil stellen natuurlijk! Ik zal maw dus blij zijn als we een dagje verder zijn.

Ook al omdat ik van verdoving wil veranderen voor tijdens de eicelpuntie (pick-up). Ik dacht eerst voor plaatselijke verdoving te gaan, maar uiteindelijk zie ik toch teveel op tegen de eventuele pijn èn het risico dat ze dan niet alle follikels kunnen aanprikken omdat ze moeten stoppen wegens teveel pijn. Ik zou me gigantisch schuldig voelen. Dus opteer ik liever voor een kwartiertje narcose en een paar uurtjes ziekenhuisbed. Maar dat moet ik nog even zien te wijzigen morgen; hopelijk is het nog niet te laat.

Nog even wat ongeduld dus (ik snap nooit waarom mensen zeggen: "nog even geduld", want het feit dat ze dat moeten zeggen toont aan dat je ongeduldig bent en dat ook nog even moet blijven, dus kunnen ze beter "nog even ongeduld" zeggen, maar bon, dat "lekker bekken" is blijkbaar belangrijk tegenwoordig.).

Ik wou dat ik een nagelbijter was, dan kon ik mijn ongeduld tenminste uiten. Nagelbijters worden altijd gezien als zenuwachtige mensen, maar geloof mij: de "binnenfretters" zijn 't ergste!

Dat ik het u gezegd heb!